Dünyamızda ve güzel ülkemizde iklimler değişirken, insanlarımız da bu duruma hayret etmeye devam ediyorlar. Hatta yazımız kış, kışımız da yaz oldu diyorlar. Mevsimler birbirlerine karıştı diyenler bile söylediklerinde haklı gibi gözüküyorlar bugünlerde. Ocak ayının ortası yani baba hesabıyla Zemherinin 11’i olmasına rağmen sanki İlkbahar veya yazdan kalma günleri yaşıyor Yozgat’ımız. Kış ayının girmesi ile bir iki gün müstesna geri kalan günlerimizi neredeyse sahil şeridinde sanki Mersin’de yaşıyor gibiyiz. Soğuk yok denecek kadar havalar iyi gidiyor. Mesela dün Türkiye’nin batısında hayat felç olurken, eksi 10’ları görürken ulusal basınımız ve görsel medyamızda:
• “Boğaz 1 saat kapandı.
• Boğaz Köprüsü’nde hayat felç oldu.
• İstanbul kar altında.
• Trakya geçit vermiyor.
• Köprüler kapatıldı.
• Elektrikler kesildi.
• Ulaşım durdu.
• Kar TEM otoyolunu kapattı” gibi haberlerde yer veriliyor. Hatta Rusya’nın Avrupa kesimini etkisi altına alacak Sibirya kökenli yüksek basınç Karadeniz’e inerken yer yer eksi 36-38 dereceye kadar düşeceği belirtiliyor. Önümüzde ki haftanın daha sert geçeceği ifade ediliyor. Van’ın Gevaş ilçesinde kış turizmini canlandırmak amacıyla yapılan kayak tesislerinin bulunduğu yere kar yağmayınca başta Gevaşlılar olmak üzere Van valisi Münir Karaoğlu: “ Daha önceleri tesisimiz yoktu, karımız çoktu. Tesis yaptık, şimdi de karımız yağmıyor” diye serzenişte bulunuyormuş. Hatta karın yağması için dua da ediyormuş. Bugünlerde İstanbul, Yalova, Bilecik, Kocaeli, Sakarya ve Ankara’da yağan karları duyunca da oldukça seviniyormuş. Vali; “Yarabbi gayretimizi görüyorsun. Müthiş bir şey” diyerek karın yağmasını alkışlıyormuş. Yurdun büyük bir bölümünü etkisi altına alan kara kış karada geçerken, Zemheri’nin o asık suratını, keskin ayazını, bugünlerde hissetmemekte kış kışlığını puşt, puştluğunu belli edeceğe benziyor. Rahmetli anneannem hep şunu derdi: “İt kışı çıkartır amma yediği ayazı bilir”. Çocukluğumuzda çok kar yağardı. Ben hatırlıyorum bilhassa köylerimizde tek katlı toprak evlerin damlarında ki karları temizlemek için köy delikanlıları ve aileler büyük çaba sarf ederlerdi. Hayvanlarını sulamak için kardan tüneller açılır, çeşmelere öyle gidilirdi. Hatta o kış günlerinde damdan dama atlama tabirini kullanılırlardı. Köyde yaşayan delikanlılar kızaklarla kayarlardı. Bundan da büyük zevk alırlardı. Köylerde bunlar olurken Yozgat’ta ki kış aylarında yağan karlar Nohutlu Tepesi’nden Camızlık Caddesi’ne aşağı gençler kızak kayarlarmış. Hatta gözü kara bazı gençler simit tepsilerinin üzerine binerek kızak kayarlarmış. Tabi o günlerde bugün ki gibi şehir kalabalık değil, araçlarda yok. Caddeler tamamen boş olduğundan insanlar toplanır, kızak kayanları seyre çıkarlarmış. O gün ki dam yapıdan evin avlusuna düşen gençlerde yok değilmiş. Yozgatlı en son bu türden karı 1983’de görmüştü. E-88 yolumuzun kapandığını biliyorum. Köy yollarımız günlerce kapalı kalmıştı. Hatta şehrin ileri gelenlerinin hatıra fotoğrafları çektirdiklerini, okulların tatil edildiklerini biliyoruz. İçinde bulunduğumuz bugün 25 Ocak komşu komşuya gidemeyecek bir gündü. Yazı yazdığım şu saat itibariyle Yozgat’ta geçtiğimiz yıllarda ki hava durumuna baktım. Geçmişte eksi 15-16 olurken bugün 2-3 derece sıcaklığın olduğunu hep beraber yaşıyoruz. Yarın ne olacak hep beraber göreceğiz. Kar yağarsa da Yozgat halkı yabancısı değildir, arabaşılar yapılır, sıcak çorba ile sofraları tatlandırır diyorum Vesselam… 1 OCAK 2009 PERŞEMBE
