Dev bir ağaç var, çok yaşlıdır uzanır tâ gerilere,
Önünde ise hiçbir engel yoktur, gider tâ ilerilere.
Öyle duygu yüklü ki, her yaprağından ses çıkar,
Yüce Allah’ın adını duyurmak için deryaya akar.
Zaman su misali aktıkça akar, ağaçsa devleşir,
Tarihini iyi düşünüp tanıdıkça evrenselleşir.
Âlemde yedi kişi var; üçü ağacın kollarında,
Diğer dördü de çıkmış geliyor, kervan yolunda.
Rabbinin kendine verdiği güçle, nefsine hâkim,
Nerde bir yaralı görse, onun için olur hekim,
İlim, irfan ve adaleti yaymak için hep siperde,
Kardeşlik nidaları çıkarır hep yorgun tekerde.
İnsanların mutluluğu için yoktu kimyasal madde,
Şimdiki gibi can güvenliği için durmuyor tetikte,
Dünya küçülmüş, başlar büyümüş, büyütülmüş;
Büyüyen başlarsa, maddenin altında öğütülmüş.
Aralık/1989
Konya
