Bazı olumsuz siyasi olayların ve ticari sıkıntıların arkasından, büyük problemlerle boğuşmak zorunda kalan küçük esnafımız ve tüccarımızın çekmiş olduğu sıkıntıları gayet iyi biliyoruz.
Kimi dükkânlarını, küçük işletmelerini kapatırken, kimisi de çeşitli kredilere başvurarak sıkıntılı dönemi atlatmak adına bir takım yollara başvurmuştu.
Siyasi belirsizliklerin çözümü adına herkesin dört gözle beklediği kapatma davasının açıklanması büyük önem taşıyordu.
Davanın açıklanmasının ardından, bir an önce piyasanın hareketleneceği ümit ediliyordu.
Bugün Yozgat piyasasına bakmış olduğumuzda, bazı sektörlerde ve alanlarda ufak tefek kıpırdanmalar olsa da, yine de esnaf kan ağlamaya devam ediyor. Hareket yok. Cirolar çok düşük durumda.
Önümüzdeki günlerde ramazan ayına girecek olmamıza rağmen, ufacık bir kıpırdanma bile yok maalesef.
Vatandaşın maaşını almasıyla birlikte, büyük sıkıntı başlıyor. Kredi kartları, faturalar, gecikme faizleri, temel ihtiyaçlar, kira, derken vatandaşın cebinde para kalmıyor ne yazık ki.
Hal böyle iken, dönüş yapmakta olan öğrencilerin üzerinde ümitler yoğunlaşıyor.
Memleketin, emlakçısından, lokantasına, kafeteryasına, konfeksiyoncusuna, dolmuşçusuna kadar, ceplerinde ki harçlığı piyasaya bırakıyorlar. Gelir düzeyleri kısıtlı olsa da öğrenciler döndürüyor, bu memleketin çarkını.
Ağırdan ağırdan kim ne derse desin. O da can suyu oluyor sadece.
Köklü esnaf, tüccar ayakta yine, ne kadar sıkıntılı dönemlerden geçmiş olsalar da. Ama yeni işletmeler, sermayesiz işletmeler birer birer indiler bu yüksek taşlı tepelerden.
Geçtiğimiz günlerde bahsetmiş olduğum, ticari kuralların, ilimizde etik olmayışı anlayışı da sarınca dört bir yandan, işin içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Sıkıntılar küçülmesi gerekirken, büyümeye devam ediyor.
Caddelerde dolaşanların sayıları da artıyor. Babalar, amcalar, anneler bakıyor bir şekilde. Aç kalınmıyor neticede. Bir şekilde karınlar doğuyor ama olan memlekete oluyor. Yine gelişemiyor, yine değişemiyor.
Hiçbir şey eskisi gibi değil ama farkına varılamıyor maalesef. Ekmeğin aslanın midesinde olması gerçeği bir türlü kabul edilemiyor her nedense. Netice olarak ticari belirsizlik devam ediyor.
Can suyu projeleriyle ufak destekler verilmeye başlandı belki ama memlekette imalatçı da yok denecek kadar az düzeyde.
Ne olur, nereye varır, bilinmez ama görünen, her şeyin ilacı yine zaman olacak.
