ÖLÜM YOK OLMAK DEĞİLDİR

Ölüm, dünyanın ayıbını ortaya çıkardı.

Hiçbir akıl sahibinde neşe bırakmadı.

Hangi kulun kalbinden ölüm düşüncesi ayrılmazsa, onun gözünde dünya küçülür.

Oradaki her şey ona göre değersiz gelir.

İnsanoğlu beşikle, tabut arasındaki kısa ömrünü tamamlarken gülebiliyorsa mutludur.

Mutsuz bir hayat yaşamış sıkıntılar peş peşe gelmiş hayatını zindan etmişse, gülemiyorsa yapacak başkaca bir şeyi de yoktur, kadere teslim olmaktan başka.

İstanbul’da denizin ortasındaki kız kulesi kendisine bakan herkese bunu hatırlatmalı aslında.

Kral; kızını yılan sokmasın diye, denizin ortasına kule yaptırır.

Fakat kralın kızını, yine bir yılan sokarak ölür.

Ölümden kurtuluş yok.

Her nefis bir gün ölümü tadacaktır.

Bu ilahi bir fermandır.

Bu kraldır, ağadır, paşadır, efendidir köledir.

Fark etmeyecektir.

Bu dünya Sultan Süleyman’a bile kalmadı.

Allah takdir eder. Kul tedbir alır.

Kader gülermiş.

Ama kul aldığı bu tedbirden dolayı sevaba girer.

Sırçalı köşklerde oturanlar, sırçalı köşkte ölmüyor her zaman.

Ölüm çadırda da yakalayabiliyor insanı.

Büyük iş adamlarından birisinin kızları dere yatağına kurduğu çadırda sel sularına kapılarak hayatlarını kaybettiler.

İstikbalimizi dünyayla sınırlı tutmayalım.

Dünyamız güzel olsun.

İyiliklerle dolsun. Boşalsın hayatımız.

Hanlarımız, hamamlarımız, sırçalı köşk ve saraylarımız olsun.

Hatta uzayda bile evlerimiz olsun.

Sonsuz senelerin geleceği bir hayat olduğunu unutmayalım…

Hayatımızı imanımıza göre düzenleyelim. Ölüm yok olmak değildir. Ruhun bedene olan bağlılığının sona ermesidir.

İnsanın bir halden, başka bir hale dönmesidir. O zaman ölüm bizi ister yatakta yatarken, ister ayakta gezerken, isterse uçakta yakalasın…

Bizim için emr-i hak ne zaman vaki olursa olsun. Ölüm Müslüman için rahmet olacaktır. Cumamız mübarek olsun diyorum. Vesselam…