Babam Adil Hoca 1978 yılının 6 Mayıs’ında hakkın rahmetine kavuşmuştu. 33 yıllık İmam ve Hatiplik yapmış ise de resmi hizmeti 23 yıl çıkmıştı rahmetlinin. Emekli ikramiyesini ve maaşını alabilmemiz için istenilen bilgi ve belgeleri tez elden topladım birer birer. Muhterem ağabeyim Yozgat Senatörü Süleyman Ergin Bey ile emekli sandığına kadar gittik. Süleyman ağabeyin rahmetli babaları Muharrem Amca bu kurumda uzun yıllar hizmet vermiş. Onun yetkili bir dostunun makamında oturduk, Süleyman ağabey babamın camide, mihrapta iken ki vefatını anlattı. Bunu duyan yetkili, “İnna lillâhi ve inna ileyhi raciûn” dedi ve beni teselli etti.
Dosyamı Süleyman ağabey elden verdi, bir tarafta kahveler içilirken sekretaryasını çağırdı “Evladım, bu dosya mühim, bununla özel olarak sen ilgileneceksin. En kısa sürede merhumun maaşını bağlatalım, emekli ikramiyesini de tez elden alsın varisleri” talimatını verdi. Sekreter “Baş üstüne efendim” dedi ve huzurdan ayrıldı. Kurum yetkilisi büyüğümüz bana dönerek “Evladım! Sen hiç merak etme, normal şartlarda müracaat etmiş olsaydın bu evrak 15 gün sonra ancak bugün ki geldiği yere gelirdi. Fazla uzun sürmez, 15 gün içerisinde talebiniz yerine getirilir” dedi.
Teşekkür ettim, elini öptüm huzurdan ayrıldık. Aynı gün Yozgat’a döndüm. Beklemeye başladık, 15 gün, 20 gün, bir ay derken, iki ay geçmesine rağmen netice alamadık. Süleyman ağabeye söylemeye utandım. Başka bir kanalla dosyayı takibe koyuldum. Daha sonradan öğrendiğime göre Süleyman ağabeyi tanıyan oradaki kişiler sumen altı edivermişler dosyamızı.
Bir dosyanın hazırlanması da o gün ki şartlarda kolay değildi, zaman alıyordu. Uzatmayalım, ikinci kez dosya hazırladım. Müracaatımızı tekrar yaptım, bir yere geldim ki, o şubenin üst düzey yetkilisi eski dosyamızı eli ile koymuş gibi çıkartıverdi. Yirmi dakika içerisinde de işlemimizi bitirdi. Günlerden Cuma idi. Pazartesi Yozgat Ziraat Bankasından emekli ikramiyemizi alacağımızı da söyleyiverdi. Dediği gibi de oldu.
Nereden nereye. 33 yıl öncesinden bugüne köprülerin altından çok sular aktı, geçti. Türkiye 80’li yıllardan sonra, rahmetli Özal döneminde, daha sonraki yıllarda, Refah Yol hükümeti döneminde, 8 yıldır ise AK Parti hükümeti döneminde çok büyük mesafeler aldı, kim ne derse desin. Bunu önce Allah sonra da Türkiye Cumhuriyeti’nde yaşayan hemen herkes biliyor. Birileri inatla bilmiyor görünseler de, hakikat gün yüzü gibi ortada.
Bunu neden anlattım. Dünkü gazetelerde gözüme çarpan bu konuyla ilgili bir haberi okurken, o gün ki çektiklerim gözümün önüne geldi bir bir. O habere gelince, SGK’ da olan yenilikler, yapılandırmalar Sosyal Güvenlik Bakanı Ömer Dinçer ve SGK Kurum Başkanı hemşerimiz M. Emin Zararsız’ın özverili çalışmalarını takdir etmemek insafsızlık olur sadece.
SGK’da belge dönemi bundan böyle bitiyor. Resmi yazıların elektronik ortamda üretilmesini e-imza ile imzalanmasını sağlayan elektronik doküman yönetim sistemi projesi kapsamında bir dizi yeniliğe imza atılıyor. Pilot olarak kullanıma giren projenin tamamlanmasıyla tüm resmi yazılar bundan böyle elektronik ortamda üretilecek. Böylece iş ve işlem süreci kısalacak.
Kâğıt, posta ve personel giderlerinde önemli ölçüde tasarruf sağlanacağı da ifade ediliyor. Kişilerin talep ettikleri bilgiler cep telefonlarına kısa mesaj olarak gönderilecek.
Rahmetli babamın emekli maaşı bağlanmasında olduğu gibi üç-dört ay beklemeye gerek kalmayacak. Bir de cep telefonunuza “Maaşınız bağlandı” mesajı ile işlerimiz daha çabuk, daha seri bir vaziyette yapılacaktır. Türkiye nereden nereye geldi diyorum, vesselam…
8 ARALIK 2010 ÇARŞAMBA
