Keskinin Hacı lakaplı Halil amcayı anlatacağım bugün. Saf, temiz, bir o kadar da dindar, namazında, niyazında, hiç kimseye zarı zoru olmayan, haksızlık bilmeyen, haram yemeyen bir kişiliğe sahipti.
İnsanların köylerde hayvancılıkla uğraştığı öküz kağnısı, at arabası ile tarım yaptığı günlerde hayvanlar boşta kalınca herkes hayvanının çobanı olurdu. Çoluk çocuk hayvanlarını kendi başına otlatırlardı.
Kendi köyümüzün ve yakın köylerin tüm hayvanları da Karaçayır olarak anılan mevkiinde otlanırdı.
Köyümüzün en mümbit arazisi olan Karaçayır mevkiinde bizim hayvanlarımızın yanı sıra Yozgat’ta ki Askeri Alayın atlarını da burada otlatırlardı.
Arazinin tam ortasından kaynak suyu geçer, oraya da geçici sulama benti tutarlardı.
Sabahtan oraya hayvanıyla gelen akşama kadar orada kalırdı.
Hayvanlar bir tarafta otlanırken, gençlerde bu mini gölette balık tutar, yüzerlerdi.
Zaman zaman da elbiseleri ile birlikte şakasına birbirlerini suya atarlardı.
Ve bu olaydan da büyük keyif alırlardı.
Yine hayvanlarını otlatmaya giden gençler öğle vaktinde oynayıp gülerlerken gözüne kimi kestiriyorlarsa onu suya atarlardı.
O gün ilk defa Keskinin Hacı Amca da hayvanlarını Karaçayır mevkiine otlatmaya getirmişti.
Gençlerin şakalarını seyreden Keskinin Hacı Amca suya atılacağını aklına bile getirmezdi.
Oğlunun arkadaşı Çopurun Nafiz da gençlerle beraber orada şakalaşırken, Nafiz gençlere kaş göz işareti ile 70’lik ihtiyar Keskinin Hacıyı gölete atmayı karar verirler.
Önce Hacı amcalarını severler, sonra usulca ayağa kaldırırlar, suya atılacağını anlayan Hacı Amca; “Yapmayın, etmeyin ben yüzme bilmem, atarsanız orada boğulur ölürüm, sebebim siz olursunuz” derse de aldırmazlar.
Gençler Hacı Amca’nın sözünü dikkate almaz onu suya atarlar.
Çırpınır zavallı ihtiyar, ağzına su dolar, nefes alamaz.
İmdadına ise yine suya atan gençler yetişir, sudan çıkartırlar.
Elbiseleri ıslanan Hacı amca sırılsıklam olmuş, canı ile uğraşırken Çopurun Nafiz kayırmaya başlar.
Nafiz kızarak gençlere döner: “Ben size demedim mi? Allah’tan korkunuz yok mu? İhtiyar adam suda boğulur, yazık günah değil mi? Boğulsa ne yapardınız” der.
Hâlbuki suya atılmasını isteyenlerden ilki Nafiz’dir.
Canı acıyan Hacı Amca; “Ah! Ah Yahudi Nafiz ah! Yahudi Nafiz” diye beddua eder.
***
Keskinin Hacı hayvanlara küsmesiyle de meşhur olmuştu. Bir seferinde inek camızı (mandası) evden kaçmış.
Köydeki diğer komşuların bağına, bostanına zarar veriyormuş.
Bunu gören komşular mandayı alır Hacı Amca’ya teslim ederler.
Hacı Amca mandanın kulağına eğilir; “Bir daha yapma. Komşulara zarar verme ey mahlûk oğlu mahlûk” der.
Aradan bir kaç gün geçtikten sonra manda yine aynı şekilde evden gider komşuların bahçesine zarar verir sabaha kadar da gelmez.
Sabah eve gelen mandaya Hacı Amca küser. Eve koymamaya karar verir.
Şapkasını çıkarıp bir eline alan Hacı Amca mandaya, “Git bir daha bizim evimize gelme, sen ziyankârsın, komşulara zarar verdin, sana küstüm, koymuyorum evime. Nereye gidersen git. Seni ziyankâr” der.
Bir başka zamanda evine giren hırsızlar bir külek yağını çalmışlar Hacı amcanın. Sonrada kapıdaki köpeğe sen bizi sahiplenmedin, bizi korumadın, hırsızlara kapı araladın, yağımızı çaldırdın diyerek kapısının önündeki köpeğe de küstüğü bilinmektedir.
İşte bu dünyada böyle…
Keskinin Hacı Amca gibi tertemiz, saf, altın kalpli, iyi niyetli insanlar geldi geçti. Bu tür insanlar iyi atlara binerek bu dünyadan göçtüler. Allah rahmet eylesin diyorum.
Vesselam.
27 HAZİRAN 2022 PAZARTESİ
