– Öğretmenim?
– Efendim.
– Dersten ıcık erken çıhabilir miyik?
– Niçin Murat?
– Arhadaşlarınan biraz top oynıyacııh da.
– Tamam. Hadi çıkın bakalım…
Az biraz daha zaman ikram eden öğretmenin, çocukların sevinciyle ruhunu ve gönlünü huzura taşıdığı bir andır…
Ne çok şey yazdım zihnimde bu gece, ne çok şey kendimce. Dokunmadan ne bir kaleme, ne de bir yaprağa…
Bozkıra dair, köy ve kasabalara, kenar mahalleye, metropollere, kapılarını çekmiş sokaklara koyulmuş çocuklara ve onlar için erkenden uyanmış olan öğretmenlere dair…
Yazdım yazdım sildim sonra zihnimden. Bir o yana bir bu yana savruldu düşünceler…
Öfkelerde bulaştı yer yer…
Unuttum geceye yazdıklarımı uyandım sabaha…
Bu gün 24 Kasım!
Hepsi hepsi bu işte.
