İnsanların, yaşamı boyunca psikolojik yönden, varlığını bildirmek ve bu varlığın farkındalığını öğrenmek gibi temel ihtiyaçları vardır. Bu etkenlerin sağlanabileceği en büyük yollardan biriside iletişimdir.
Her türlü duygu, düşünce ve bilgilerin bir kanal aracılığıyla, hedefe veya alıcıya aktarılma sürecidir iletişim Hayatın her anını kapsayan ve her şeyin içeriğinde bulunan, bir yaşam biçimidir aslında.
İnsanların varoluşundan itibaren başlayan, kendini tanıyabilmek, var olabilmek, başarı ve mutluluğu yaşamak, acıyı, derdi, kederi paylaşabilmek gibi birçok olguları içerisinde barındıran bir eylemdir.
İnsan hayatında böylesine büyük bir öneme sahip olan bu olguların, yaşadığımız ortamda ki değerlendirmesini yapmak istiyorum.
İçinde bulunduğumuz toplumun, günlük yaşantısına şöyle bir göz gezdirdiğimde, üzerinde durduğumun konunun aslında iletişimsizlik olması gerekiyor.
Yaşadığımız şehrimizin küçük olması, ekonomik koşulların müsait olmaması, gelişimden uzak, eğitimin düşük olması gibi birçok nedeni barındıran ilimizde, hayat mücadelesi veren insanımız sürekli yaşam kavgası, kargaşa, gürültü içerisinde bulunmaktadırlar. Birbirlerini çekememe gibi, beğenmeme gibi birçok nedenden dolayı sürekli dedikodu, vesvese ile birlikte birçok iletişimsizliği tetikleyen oluşumlar içerisinde bulunmaktadırlar.
Toplum içinde yaşayan insanın kendisini ve çevresini daha iyi tanımasını ve başkaları ile uyumlu ilişkiler gerçekleştirmek için etkileşim kurabilme ve bu etkileşimi geliştirme becerisini kurmak adına elinden geleni yapma yükümlülüğü içerisinde olmaları gerekmektedir.
İnsanların yaşam standardı düşük olsa da, bir şeyler paylaşabileceği bir ortama katılmak, alışveriş içerisinde bulunmak, daha da önemlisi yaşantısına yön vermek amacıyla iletişim kopukluğunu önlemesi gerekmektedir. Aksi takdirde, içimizdeki bu kavga bizi günden güne yalnızlığa, çaresizliğe, bencilliğe itmektedir. Yalnız yaşanan bir hayat düşünülemez, birlikte yaşamamızın gerektiği topluluklar içerisinde, yalnızlık insanı mutsuz ve çaresiz kılar, karamsarlığa iter.
Yetiştiğimiz çevre, eğitim ve öğretim düzeyimiz, kişiliğimiz, özelliklerimiz, rollerimiz, inançlarımız, değerlerimiz, tutum ve davranışlarımız ve en temel olan önyargılarımız iletişim kurmamızda en etkili unsurlardır.
Var olmak ve varlığımızı sürdürebilmek adına, iletişimin tek yönlü olmayıp, iki yönlü bir süreç olduğunu, mutlaka dönüşüm gerçekleştirdiğini, kendimizi geliştirmede ve değiştirmede kullanacağımız bir silah olduğunu, unutmamamız gerekmektedir. Empati, tutum ve davranışlarımıza daha çok dikkat ederek, birlikte olma olgusunu yeniden kazanmalıyız.
