“Gâvurdan dost, ayıdan post olmaz” der atalarımız.
Ne kadar yerinde, ne kadar doğru bir tespit.
Bu tespite rağmen bizimkiler, gidip gelirlerken bir de bakıyorsun sarmaş dolaş olmuş, kucaklaşıyorlar.
Hatta daha da ileri giderek birbirlerine dostum bile diyebiliyorlar. Müttefikimiz, stratejik ortağımız da diyebiliyorlar.
Hâlbuki “El elliğini belli eder, neye küsersin gönül?” derdi Melek ebem. Ülke olarak çevremizde bir tek dostumuz kalmadı.
Müttefik bildiklerimizde, stratejik ortaklarımızda dişlerini gösteriyor bu günlerde.
Güçleri yetse ilk fırsatta saldıracaklar.
Pusuda bekleyen bekleyene…
ABD bizim dostumuz olmadı bugüne kadar, bugünden sonrada olamaz dedikte, sağır sultan duydu bizimkiler duymadı.
1974’de Kıbrıs Barış Harekâtı davamızda bile bize ambargo koymadılar mı?
Nerde kaldı müttefiklik, nerde kaldı dostluk?
Her şeyde bir hayır vardır.
10 bin kilometre mesafeden geleceksin, burnumuzun dibinde 100 binlerce tır dolusu bomba, dinamit, uçaksavar, silah, mühimmatı. PKK’ya vereceksin, tüneller açtıracaksın. Kime karşı peki? NATO üyesi Türkiye’ye karşı.
Bu ortaklığa, dostluğa sığar mı?
Yakışık alıyor mu?
Ortadoğu ülkesi isen, sorunların başında yoksulluk ve yolsuzluk vardır.
Adaletli bir paylaşım yoktur.
Ortadoğu’da, özellikle Asya’daysan ABD ile kavga etmeyeceksin.
Onun emirlerini kabul edeceksin.
O ağa, sen köle olacaksın.
Tıpkı Suudi Arabistan devletinin yaptığı gibi petrol musluklarını açacaksın, Amerika’ya balya balya paralarını vereceksin.
Kişiliğini, kimliğini kaybederek tabi.
Bize gelince; güçlü bir devlet, güçlü bir ordu, yenilgi kabul etmeyen, esareti hiç düşünmeyen bir milletin fertleri olarak ne yapmalıyız?
Önce şahsiyetli bir dış politika, adaletli bir yönetim anlayışı, israfı önleyerek eşit bir paylaşım ile kalkınıp zenginleşeceğiz.
Milli harp sanayimiz bünyesinde, kendi uçağımızı, helikopterimizi, topumuzu, füzemizi, silahımızı velhasıl son teknoloji her çeşit silahlarımızı yaptığımız zaman ABD’nin askerî ekonomik tedbirleri beyhude olacaktır.
Ülkemiz denk bütçe havuz sistemi yaparak, gelir ve giderlerimizi dengeleyecektir.
Daha çok üreteceğiz, daha çok satacağız.
Kendi ayaklarımız üzerinde durmayı öğreneceğiz.
Netice; milli bir hedefe ulaşabilmek için bütün kesimlerle birlik beraberlik içerisinde olmalıyız. Bunu kimseyi dışlamadan iş adamıyla, bürokratıyla, siyasetçisiyle, ilim erbabıyla, görüşüp, kucaklaşıp kaynaşarak yapmalıyız. Bu sayede bir yerlere bağımlı olmadan hayatımızı tanzim edeceğiz diyorum. Vesselam…
