AK Parti Genel Başkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan Haziran ortasında büyük ihtimalle cumhurbaşkanı adaylığını açıklayacaktır. Yarın seçim olursa cumhurbaşkanlığı koltuğuna en yakın adayın kendisi olduğu herkes tarafından biliniyor.
Cumhurbaşkanı adaylığı için başka isimlerden de bahsediliyor. Çatı aday üzerinde de duruluyor. Bunlardan Anayasa Mahkemesi Başkanı Haşim Kılıç, Yargıtay eski Başkanı Prof. Sami Selçuk, Kemal Derviş gibi isimlerden de bahsediliyor.
Bu arada MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli de, cumhurbaşkanı aday arayış turlarını sıklaştırdı. Demirel’i ziyaretinde kendisine iki isim öneriyor. Biri Sayın Cemil Çiçek, diğeri de mevcut Cumhurbaşkanımız Sayın Abdullah Gül olmalı diyor.
Bugün ofisimde otururken gazeteci bir dostumuz geldi ziyaretime. O da çatı aday konusunda “Mehmet Çiçek’in ismini neden önermiyorsunuz” dedi. “Doğrusu hiç aklımızdan bile geçirmedik Mehmet Çiçek’in adaylığını” dedim de dostumuz ısrarla “Neden olmasın” dedi.
“Çiçek eski Adalet Partisi milletvekili adayı. Demirel onu yakinen tanır. Daha sonra Erbakan hocanın saflarında yer aldı. Fazilet Partisi’nden de bir dönem milletvekili oldu. Parti kapatılınca da AK Parti’de iki dönem olmak üzere toplam üç dönem milletvekilliği yaptı. Eski müftü vekili, diyanet işleri başkan yardımcısı ve ilahiyatçı. Geçmişiyle, tecrübesiyle bu işe layık bir isim. Neden olmasın sen yaz hele bir” dedi bana. Ben de kendisine “Cumhurbaşkanlığından ziyade bugünlerde milletvekilliğini düşünüyor olsa gerek” dedim demesine de, dediğime pişman etti beni dostum. Konuşmasını şöyle sürdürdü; “Mehmet Çiçek üç dönem vekillik yaptı. Oğlak, saanen keçisi, yel değirmeni, culuk çiftliği, angora tavşanı gibi boş ve mesnetsiz işlerle uğraştı. Yozgat’ın elini de boşa çıkartmadı mı? Bundan sonra vekil olmayı istemez sanırım.” dedi. Ben de kendisine “Siyaset öyle menem bir şeydir ki, siyasete girilir, bir daha çıkılmaz” dedim.
Hele milletvekili olmuş, üç dönem ceylan derisinden koltukların tadını ve hazzını almış bir isim, niye bıraksın siyaseti? Zaten bugünlerde Sorgun’dan Taner Demirel, eski vekil Osman Coşkun, Abdülkadir Akgül ile Mehmet Çiçek, yarın seçim olacakmış gibi çalışmıyorlar mı? Gelin atta, kısmet kimde? Allah bilir. Zamanla göreceğiz.
Eski vekillerden Mehmet Çiçek, “‘Ben tapulu arazime gecekondu yaptırmam’ diyormuş. Nasıl olduğunu bilemedim. Benden aldılar Yusuf Başer’e verdiler. Oysa merkezin vekili ben olmam lazımdı. Çünkü ben Yusuf’un abisiydim. Yusuf bizim elimizde büyümedi mi?” diyormuş. Dostlarımla çaylar içilirken, konu da hazır Mehmet Çiçek’ten açılmışken, ısrarla Mehmet Çiçek’in Fazilet Partisi milletvekili iken Yerköy’de yaptığı bir konuşmada vatandaşın biriyle culuk çiftliği konusundaki bir hatırayı özellikle anlatmamı rica ettiler. Bendeniz Fazilet Partisi Yozgat İl Başkanıyım. Bir gün telefonum çaldı, baktım Mehmet Çiçek arıyor. Buyur abi dedim. Ahmet, Yerköy’de Başkan Edip’e telefon et. Teşkilatı toplasın, ben Sekili’ye doğru geliyorum. Sen de Yozgat’tan gel, Yerköy’de buluşalım. Hasbihal edelim” “Olur abi” dedim. Edip başkanı aradım. Organizasyonu yaptım, bir iki saat sonra Yerköy’de buluştuk. Kırk kırk beş kişilik bir topluluk Mehmet Çiçek beyi karşıladı. Hoş beşten sonra Mehmet Çiçek’i kürsüye davet ettik. İki saate yakın konuşma yaptı. O günkü siyasi konulara değindi, ekonomik konulardan, teşviklerden bahsetti. Saanen ırkı keçi yetiştiriciliğini ve Angora tavşanı yetiştiriciliğini örnekleriyle bir bir anlattı. Bu sırada bir partilimiz el kaldırıyor, milletvekilimize soru sormak istiyordu. Mehmet Bey ise sözünün kesilmesini istemiyordu. Adam birkaç sefer soru sormayı denediyse de müsaade alamadı. Uzun süreli konuşmanın ardından millet usanmış, uykusu gelmişti. Vatandaş tekrar el kaldırdı, “Sayın vekilim müsaade eder misin?” dedi. Mehmet Çiçek adama döndü “Buyur kardeşim ne söyleyeceksen söyle” dedi. “Sayın vekilim özür dilerim. Elinizi öper, bir evladım var. Askerden yeni geldi işi yok. Parmağına bir tel nişan yüzüğü taktık. İşsiz diye düğün ettirmiyorlar. Bu yavrunuzu bir işe koysanız ne olur?” dedi. Vekil Mehmet Çiçek, fıtraten kendisinden bir şey isteyen bir vatandaşı önce tersler, sıkar, sonra da yumuşar, “Proje getir” derdi. Karşısındaki insan sıkılır, terlerdi. “İş isteyen kim varsa, proje getirin diyoruz getirmiyorlar, iş buluyoruz organize sanayiye gönderiyoruz çalışmıyorlar, Çiçek ağabeylerine de sormuyor, ne tür proje yapalım da demiyorlar.
Ben deminden beri ne anlatıyorum. Sen beni hiç dinlemedin mi? 3 dönüm tarlan var mı?” Vatandaş kafa sallar, “Sayın vekilim ben şurada Abdallar Höyüğü köyündenim. 25 dönüm tarlam var. Hem de kanak bucağında. Ne yapacağım vekilim?” “O tarlanı tel örgüyle çevireceksin. Ziraat Bankası kredi veriyor. 1000 tane culuk (hindi) cücüğü alacaksın. Kaç ay sonra bu hayvanlar 15 ila 17 kilo arasında oluyorlar. Sen bunları al, besle, büyüt. Ben vekiliniz olarak Aytaç’ın genel müdürü ile görüştüm. Peşin para ile bunları sizden alacaklar. Ortalama 15 kilo gelse bir culuk, 5 liradan 75 lira eder. 1000 tane culuk da 75 milyon eder. Aha sana para, servet, sermaye. Ne iş istiyon benden? Hemen oğlan ever, hemen düğün et. Kendi işinin patronu ol. Ne yapacak hastaneye odacı olup da? Kan, koku temizleyecek bitanen” dedi.
İş talebinde bulunan vatandaş yerine oturdu. Bizim ilçe başkanı dizime dokunarak vekilden müsaade istedi. “Efendim özür dilerim. Sizin anlattığınız bu projeyi bizim köyden Hüsnünün Ali yaptı, tesisi kurdu. Zıkkım culukları aldı, büyüttü. Bir hastalık, gıran geldi, hepsi telef oldu da, sahibine sadece b.ku kaldı” dedi. Bu olayı anlatım da kahkahaya boğuldu dinleyenler. Ahir kelam… Hiç kimse yeter artık demiyor, istiyor da istiyor. Hep ben oluyum diyor. Benden başkası tufan diyor. En iyi kendinin yapacağına inanıyor. Hiç kimse kendini vazgeçilmez zannetmesin Sayın Mehmet Çiçek, mezarlıklar nice vazgeçilmezle dolu. Geçmişte yapılan yanlışlıklar, doğru olan her şeyimizi götürdü Sayın Çiçek diyorum vesselam…
28 MAYIS 2014 ÇARŞAMBA
