EKTİĞİM NOHUT DİKTİĞİM NOHUT

Hafta sonu, bir iki ilçe, birkaç köyde, köylü vatandaşlar ve çiftçilerimizle hasbihal etme imkânı buldum.

Tarlalarını ekim ayı gelmeden ekime hazırlıyorlar.

Hatta ekim yapanları bile gördüm yer yer.

Hayırlı olur inşallah.

Aşağı Sarıkaya Köyü’nde bulgur değirmeninin önünde tesadüfen durdum.

Vatandaş, içerden dışarıdan çinik çinik bulgur alıyor, alabildiğine.

Bizde çocuklarımıza hediye babında birer çinik bulgur aldık.

Çiftçilerimiz emeklerinin karşılığını alamadıklarını söylüyorlar.

Bir dokunuyor bin ah işitiyorsun.

Olmaz, olamaz diyorlar.

Nedir derdiniz dendiği zaman; bir kilo buğday ortalama fiyatı en düşük 1 lira 25 krş, en üstü de 4 lira civarında.

Bir çinik buğday 10 lira civarındadır.

Buğdayı un yaparsanız, ikiye, üçe katlanıyor.

Bulgur yaparsanız beşe katlanıyor.

Başka bir ifadeyle şöyle diyelim;

Bir kilo bulgur 5 lira, bir kilo böreklik yufka 8 lira, bir kilo kadayıf 13 lira, bir kilo erişte 15 lira.

Köylünün elindeyken bir kilo elma 50 krş, pazarda 5 TL.

Bir kilo domates 50 krş, pazarda 5 TL.

Böyle diyor çiftçiler, niye ekelim niye biçelim.

Biz kime çalışıyoruz.

Bir yerde yanlışlık yok mu?

Bizden aldıkları ürünümüzü, dört beş kat fazlasına geri bize satıyorlar.

Bir başka çiftçi sabırsızlanıyor, oda araya giriyor;” Bir kilo nohutu 4 liradan bizden alıyor, Çorumlu nohutumuzu leblebi yaparak, geri bize 20 TL ‘den satıyor.

Ah gardaş ah!

Ektiğim nohut diktiğim nohut, silsile… sk… nohut!

Çorum’a gidince leblebi mi oldun?”

Ahir kelam; köylünün, çiftçinin adı var kendi yok, bunların üzerinden haksız kazanç sağlayan fırsatçılar var, bunların önüne maalesef geçilemiyor.

Eken dertli, satan dertli.

Bu işin kaymağını yiyen keyifli hissediyor kendini, makasın bu kadar açık olması nedir Allah aşkına?

Fırsatçılık başka izahı yok.

Kocaman tren küçücük ray, vay anam vay, diyorum.

Vesselam… 25 EYLÜL 2019 ÇARŞAMBA