Gelinde kızmayın, gelinde öfkelenmeyin, gelinde “Allah Â… Â… Â… versin” demeyin. Bu kadar dert arasında başka belalara hazır değiliz diye bıraktım o boşluğu, kim nasıl isterse öyle doldursun. Ama artık vazgeçelim sistem üstünden bir birimizi kandırmayı. Vazgeçelim ahaliyi kandırmayı ve aldatmayı. Ben vazgeçelim diyorum da duyması gerekenler duysun diye öyle diyorum. Yani devlet adına söz sahibi olanlara isyanım ve öfkem. Bu nasıl bir soytarılıktır böyle, bu nasıl vurdumduymazlık, nasıl bir anlayış ve utanmazlıktır ki ülkede 70 binden fazla çocuk kayıp nerde yaşıyorlar, yaşıyorlar mı yaşamıyorlar mı belli değil. Yaşıyorlarsa nasıl yaşıyorlar, kimlerin elinde, kimlerin köleliğini veya cariyeliğini yapıyorlar bilen eden yok ve sorumluluk makamında olan kişilere kimi oyunlarla ülke ahalisini uyutmaya kandırmaya çalışıyorlar. Ve yine devletin kendi yetkili kurumlarının söylediğine göre ülkede “bir o kadar çocukta” sokaklarda köprü altlarında çöplük evlerde yaşadığı söyleniyor açlık ve sefalet içinde. Ve aslında herkes tarafından biliniyor ki “bu çocukların çoğu” uyuşturucu mafyasını eline esir düşmüş çocuklar. Ve bir içimlik uyuşturucu için her türlüğü kötülüğe alet oluyorlar, her türlü hırsızlığa pisliğe karışıyorlar, hatta sek ticareti yapanların porno işi ile uğraşan alçakların karanlık adamların ellerine düşüp onların oyuncağı haline geliyorlar. Ve bütün bunlar aslında “bizim gözümüzün önünde, ülkeyi idare ettiğinin sananların gözünün önünde, kendilerini yetkili sandığımız adamların gözünün önünde olan şeyler. Ama nedense herkes bu yangının kendi evine girmeyeceğini, hep yoksulların fakirlerin yıkılmış dağılmış ailelerin sorunu olarak kalacağını sanarak akşamları bacak- bacak üstüne atıp televizyon seyretmeyi, iki bardak çay içmeyi, ya da başka bir şekilde demlenmeyi bir mutluluk sanıyor. Diğer taraftan 13vyaşındaki bir kız çocuğuna 26 cellat tecavüz ediyor. Adalet uygulayıcısı olması gereken hâkim arkadaş “bu kız gönüllü olmasaydı 26 kişi buna tecavüz edemezlerdi” diye o canavarları serbest bırakıyor, 13 yaşındaki bir çocuk nasıl kız oluyorsa? Yine diğer taraftan sistemin sakatlığı ve zalimliği yüzünden suç işleyen ya da işlemek zorunda kalan binlerce çocuk hapishanelerde çocuk ıslah evlerinde çocukluklarını yaşamadan ömürlerini bitirmekteler, ülkeyi soyanların serbestçe utanmazca dolaştığı bir ülke de. Başka bir taraftan ülkenin değişik yerlerinde (hatta bütün şehirlerde)çocuk yaştaki kız çocukları aileleri ve yakınları tarafından evlendirilip gelin edilmekte ve sonra asla tasvip edilmeyecek sonuçlar ortaya çıkmakta, kimsenin vicdanı kıpırdamıyor Nasıl bir kafa yapısına sahipse, bu evlilikleri destekleyen açıklamalar yapmakta “din adına konuştuğunu söyleyen” kimi soytarılar ve hatta “dinde ve de mezheplerin görüşlerinde” kız çocukları için evliliğin bir yaşı yok diyerek bu acı olayları daha çok içinden çıkılmaz hale getirmekteler. Daha başka kimileri gözlerine kestirdikleri ve varmak istedikleri hedefe varabilmek için, kimi yerlerde çocukların eline taş verip sokağa salmaktalar ve çocukların kanı üstünden iktidar hesabı yapmaktalar. Uzatmadan ne diyeceğimizi dersek: Ömrü bir asra yakın 23 Nisan çocuk bayramı diye kutladığımız bu bayramın bu ülke çocuklarına hiçbir getirisi olmamıştır. Sadece sistem “yerini daha sağlamlaştırmak adına, yaptığı zulümler anlaşılmasın” diye senede bir defa böyle bir eylemi gerçekleştirmekte ve sevmediği halde çocuklara “sizi seviyorum” demekte. Yoksa kimse kusura bakmasın bu ülkede çocuklar ve o çocukların babaları anneleri her türlü sıkıntıyla debelleşmekten yorgun düşmüşlerdir. Onun için derim ki, artık bu masalların ömrü bitti. Hiçbir şeye gücünüz yetmese bile okuduğunuz masalların bari içeriğini değiştirin… 24 NİSAN 2015 CUMA
DÜN 23 NİSAN ÇOCUKLARIN BAYRAMIYDI ÖYLE Mİ?
