ÇOPURUN ÜSÜYÜN 1

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bu dünyadan Çopur’un Üsüyün lakaplı Hüseyin Er ağabeyimiz geldi ve geçti. 
Genç bir yaşta Hakk’a yürüdü.
Nüktedandı, zeki birisiydi, mani, türkü bilir, şiir söyler geçmişini unutmaz, duyduğu bir anıyı ballandıra ballandıra anlatır dinleyenleri mest ederdi.
Kendisiyle ölene kadar ahbaplık yaptım.
79 yıllında ilk araba almıştım. Birlikte köy, kent, çarşı pazar gezerdik.
Onlarca anısı var, hangisini anlatayım, nerden başlayım bilmiyorum.
Hepsi birbirinden kıymetli.
Bir iş görüşmesi için Şefaatli’nin Kuzayca beldesine gittik, aradığımız insan orada yoktu, gece geç saatlerde gelecekmiş bekledik durduk.
Öğlen, ikindi, akşam derken yatsı namazını kılmak için camiye gittik.
Gece zifiri karanlıktı.
Cami açılmadı, ezan okunmadı, o köyden camiye de o vakitte kimse gelmedi.
İkimiz cami avlusunda namazı kıldık, çıkışta iki tane gence rast geldik, ben kendilerine; 
“Gençler, bu köyün imamı yok mu?
 Ezan okunmuyor! Namaz kılan yok mu?” dedim.
Gençler; “İmamın olup olmadığını biz bilmeyiz amca, çünkü biz namaz kılmıyoruz. Haberimiz yok” dediler.
Çopur’un Üsüyün söze karıştı;
“Yeğenim bu köyde Erbakancı yok mu?” diye sordu.
Onlarda; “Bu köyde Erbakancı yok, olsa da döve döve gebertirdik amca” dediler.
Tebessüm ettik çünkü ikimiz de katıksız Erbakancıydık.
İki adım ileri gittiler. 
Üsüyün Ağabey bana usulca; “Aha burada bizim Ahmet aşırı Erbakancı gençleri çağrıyım mı?” dedi.
Tekraren gençlere dönerek; “Şaka yapmıyorsunuz değil mi?” dedi de.
Gençler yanımızdan uzaklaştılar.
Hey gidi günler, hey! Allah kendisine gani gani rahmet eylesin diyorum. Vesselam… 6 OCAK 2022 PERŞEMBE