ÇOPURUN NAFİZ

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Yozgat’ın köylerin de çocuklar genellikle ya babalarının, ya da annelerinin adıyla anılır, herkesin bir de lakabı vardır.
Rahmetli Nafiz ağabey de babasının adıyla anılırdı.
Deli dolu, cesur kavgadan hoşlanan köyün hızlı gençlerinden biriydi.
Köyün gençleri köy odalarında toplanır sabaha kadar kendi aralarında eğlenirlerdi. Her zaman olmasa da köylülerden sık sık tavuk, kaz, kuzu, koyun hırsızlığı yaparlardı. Kuytu arazilerde ya da köhne evlerde bunları pişirir, afiyetle yerlerdi.

Köyümüzden eşraf bir aile olan Kurtuluş Savaşı gazilerinden Hacı Halil Amcanın lakabı da Çopur’dur.
Hacı Halil Amca, yokluk çekmiş, çalışmış çabalamış varlıklı bir aile olmuş, hoş sohbetli hatırı sayılır bir köy büyüğüdür.
Halil Amcanın köy odasına yakın köylerden akşamüzeri konaklamak amacıyla misafirler atıyla, eşeğiyle gelirlerdi.
O gece orada konaklar, sabah ezanıyla birlikte şehre gider, alışverişlerini yaparlardı. Dönüş yine aynı güzergâhtan olur tekrar misafir olurlardı. Bu misafirlik parasız bilameccane Allah rızası için yapılırdı.
Bir gün Erkekli köyünden Saadettin ağa şehre gitmek üzere eşeği ile yola çıkar. Akşamüzeri Topçu köyüne gelir.
Çopur’un odasında misafir olur. Çopur Halil’in oğlu delikanlı Nafiz’de misafirin eşeğinin üzerindeki heybesini, torbasını alır emanet deposuna koyar.
Eşeğini ahıra, misafiri odaya alır.
Misafire akşam yemeği ikram edilir. Nafiz’de eksik olmasın gelin kız gibi hizmet eder…
Misafir erkenden yatar. Nafiz misafirin pazara götürüp satacağı emanette bulunan bir sepet yumurtayı gecenin karanlığın da çalıp köy bakkalına götürüp satar ve karşılığında sigara alır.
Sepeti de ortadan kaybeder. Sabah ezanıyla misafir uyanır eşeğine heybesini atar bakar ki bir sepet yumurta yok. Yumurtanın peşine düşmez. Yozgat’a gider gün boyu alışverişini yapar ve köyüne gitmek için Yozgat’tan çıkar.

Akşamüzeri tekrardan Çopur’un odasında misafir olur. Nafiz misafirin heybesini, torbasını eşekten indirirken misafir Saadettin efendi Nafiz’i gözaltından süzmeye başlar. Akşam namazı kılınır arkasından yemek gelir.
Nafiz hizmet ediyor el göğüs durarak. Ne isterlerse şipir şipir yerine getirirken misafir hep Nafiz’i izliyor. Sık sık oda sahibine dönüp
“Halil Efendi maşallah bu yavruya iyi bak! Bu yavru istikbal vaat ediyor, hiç aç kalmaz. Kuru söğütten düdük kavlatır alimallah” der.
Bir diyor duruyor, bir daha diyor. Oda sahibi Hacı Halil Osmanlı beyefendisi manzaradan çakıyor. Nafiz dışarı çıkar çıkmaz babası da peşinden gider.
Nafiz’e der ki: “Oğlum misafirimiz Saadettin efendiye yanlış bir şey mi yaptın? “
Nafiz; “Haşa Efendi babam. Bize itaat etmek düşer. Ne haddimize misafire yanlış yapmak” der.
İçeri girer misafir bir müddet sonra tekraren, “Halil efendi; bu yavruya iyi bak bu yavru istikbal vaat ediyor” deyince Hacı Halil misafire döner.
“Saadettin efendi, kusurumuz nedir? Söyle telafi edelim” der.
Saadettin Efendi: “Hanenize, köyden gelirken bir sepet yumurta ile geldim. Sabah kalktığım da ne yumurta ne de sepet vardı” demez mi?

Mesele ortaya çıkmış, Hacı Halil olup biteni anlamıştır.
Nafiz’i ahıra çeker Hacı Halil: “Söyle sepet nerde yumurta nerde” der.
Oda zinhar inkâr ederek, “yemin billah almadım, çalmadım, bilmiyorum” der.
Hacı Halil, oda sahibi olarak misafirin yumurta parasını verir.

Daha sonraki yıllarda bu hikâyeyi bizzat kendisinden dinlemiştim. Niye yaptın dediğimiz de? “Ne yapıyım cebimde sigara param yoktu, yumurtaları bakkala sattım” derdi.
Bugün ne oda, ne Nafiz ne sepet ne yumurta ne Halil amca nede Saadettin efendi kaldı. Hepsi de rahmeti rahmana kavuştu. Allah’tan Rahmet diliyorum hepsine de vesselam…

11 OCAK 2022 SALI