CAN DOSTA VEDA GÜLE GÜLE ALİ BOZDAĞ

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Geçtiğimiz gün sabah namazıyla birlikte yiğit bir dostumun ölüm haberini aldım. Sadık bir dostu kaybetmenin hâlâ şokunu yaşıyorum. Neye uğradığımı bilmiyorum. Hasta olan eşime söyleyince onunda benden fazla irkildiğini, üzüldüğünü, gözlerinden süyüm süyüm yaş döktüğünü gördüm.

Konuşamadık birbirimizle bir süre. “Nasıl olmuş, ne olmuş, trafik kazası mı?” diye soruyor eşim ve “yazık oldu Ali’mize, yazık oldu eşi Gül Hanıma” diyordu.
Biz et ile tırnak gibiydik. Birbirimizi sever ve sayardık. Yozgat’ta görev yaptığı sürece evimizde kiracı olarak oturmuştu. Tanışmamız bu şekilde, dostluğumuzda dava eri olarak birlikteliğimizdendir.
Bir tarihte bana sürpriz yaparak Hak-İş sendikasının tatil köyünde bize de yer ayırmış; “Yarın yola çıkıyoruz haydi toparlan yengemle birlikte katıl bize” dediğini unutmuyorum.
10 gün süreyle ailecek birlikte tatil yapmıştık.
2004 yılında Akdağmadeni Saadet Partisi Belediye Başkan adayı olduğunda günlerce seçim kampanyasını beraber yürüttük.
Kazanacağımız bir seçimin bazı ayak oyunlarıyla son gece nasıl kaybettiğimizi bilenler biliyor. Ahirete kaldı. Sebep olanlar hesabını verirler diyorum.
Seçim kaybeden Ali’miz daha sonra Mamak Belediyesinde göreve başladı. O günden bugüne orada çalışıyordu.
Ta ki dün geceye kadar.
Ali’nin rızkı bu dünyada bu kadarmış.
Kime ne diyelim. Haktan geldik hakka döneceğiz.
Topraktan geldik toprak olacağız. Elden gelen hiçbir şey yok.
Tek tesellimiz İslam fıtratı üzere doğmuş, büyümüş, İmam Hatip okumuş, ilahiyat eğitimi almış, dini bütün, sağlam düşünceye sahip şuurlu bir mümin olmanın gururunu yaşayarak ruhunu inşallah teslim etti rabbimize.
Ölümün ardından denir ki:
Kalem feryat eder, ağlar mürekkep,
Dünya kalsa Muhammed’e kalırdı.
Can satılsa onu Kârûn alırdı.
Derman bulsa buna Lokman bulurdu.
Bu ölümdür, buna derman bulunmaz.
Güzel Ali’m! Arkanda Gül bacımı, iki tane çiğdem gibi üniversite okuyan kızımızı bıraktın.
Rabbim onlara sağlıklı ömürler versin. Acılarını, ızdıraplarını paylaşıyorum.
Bütün aileye diyorum ki:
Az yaşa, çok yaşa.
Nasıl olsa ölüm gelecekti başa.
Bu geçte olabilirdi.
Rabbim böyle takdir etti.
Erken ölümle buluştu Ali’m.
Bizleri derin bir üzüntüye boğdun.
Aziz dostum, unutma! Yol değişir, yolcu değişir ama menzil değişmez.
Sözün özü; Allah’ın gör dediği yerden bakmayan, Allah’ın gösterdiğini göremez.
Evet, Ali’m! Ölüm sessiz bir gemi idi. “Tuğyan olan yerde Tufan olur” deyip kendini bir gemi gibi inşa ettin.
Sessizce geldin ve süzülüp gittin. Ruhun şad, makamın cennet olsun.
Yıllarca şiir yazdın.
Geçtiğimiz hafta en son olarak da “Ayazdaki Düşler” adlı kitabını bitirip, bana verilmek üzere kargoya verdiğini söyledin. Kitabın elime gelmeden ölüm haberini aldım.
Ne kervan kaldı, ne de at. Hepsi silinip gitti. “İyi insanlar, iyi atlara binip gitti.”
Duadan başka bir şey gelmiyor elimizden. Makamın cennet durağı olsun aziz dostum.
Seni ailecek unutmayacağız.
Gül bacıma, iki kızımıza sabırlar diliyorum.
Vesselam…