AYDA BEBEK YAŞIYOR

Geçtiğimiz hafta bir ziyaret vesilesiyle Trakya’da idik. İkamet yerimiz Çerkezköy, kanepe de otururken depremin ne denli felaket olduğunu Rabbim bize de tattırdı.

Herhangi bir çatlak patlak olmadı. Televizyon karşısında insanın ne kadar aciz olduğunu gördüm. Gidecek bir yerimiz yok. Aklınıza ilk gelen merdiven boşluğu oluyor. Düşünün 30 saniye içinde ne yapar insan? Asansöre bineceksiniz ya da patır kütür merdivenden dışarı çıkacaksınız, çıkabilirseniz. 

Deprem öyle bir şey ki çaresizsiniz. Ne yapacağınızı, nasıl hareket edeceğinizi bilmiyorsunuz. Sadece şükredip, sabrediyorsunuz o kadar.

O günden bugüne televizyon karşısında yıkılan binalarda ki çalışmaları izledim. 3 vardiya halinde gece gündüz demeden 24 saat an itibariyle de aralıksız çalışıyorlar. Bütün çalışanların gayretlerini, fedakârlıklarını millet olarak gördük. Sağ olsunlar, var olsunlar. Milletimize yakışan da budur. Eksik olmasınlar.

Yıkılan binaların enkazı altında sağ kurtulanlar olduğu gibi maalesef yüzün üzerinde insanımızda hayatlarını kaybetti. Gün geçtikçe umutlar tükenirken salı günü an itibariyle sabahtan itibaren deprem üzerinden 91 saat geçmiş bir mucize bekleniyor anonslarını duyduk.

Ekran karşısına yapıştım, kaldım. O mucizenin adı Ayda bebek. 3 yaşında sağ olarak ibret-i âlem için olsa gerek bundan böyle hayata tutunabilecek.

Enkazdan çıkartılan Ayda bebek umut oldu. Kurtarma ekipleri Ayda’nın sesini duyduğunu, seslendiklerin de cevap verdiğini ifade ettiler. Ayda Gezgin bebek yaşam üçgeninde bulundu.

O anı seyredip de ağlamamak elde mi? Kendimi tutamadım. Gözyaşlarım sel oldu. Düşünsenize; molozlar altında, karanlıkta, aç ve susuz, yemeden, içmeden 91 saat tam tamına 4 gün karanlık dehliz de kalacaksın, birileri gelip seni kucaklayacak, annene kavuşamasan bile çok sevdiğin babana kavuşacaksın.

Allah’ıma şükürler olsun. Dirilten de o, yaşatan da o, öldüren de odur.

Ayda bebeğin kurtaran görevlilere ilk söylediği şey ”babam nerede ?” olmuştur. Daha sonra ”su istiyorum, ayran istiyorum, köfte yemek istiyorum” olmuştur. 

İnşallah suyunu da ayranını da içecek, köftesini de yiyebilecektir. 

Hep düşünürüm, bu tür doğal afetlerden kurtulanların bir kenara not edip, hayat hikâyelerini takip ederek bundan sonraki yaşantılarının nasıl olacağını, imkân olsa da izleyebilsek. Kim bilir bu yavrumuz bundan sonraki hayata nasıl tutunacaktır.

Bu güne kadar meydana gelen depremler de hayatlarını kaybeden herkese  Allah’tan rahmet dilerim, kederli ailelerine başsağlığı dilerim. Milletimiz var olsun, devletimiz daim olsun. 

Yüce Rabbim bu tür afetlerden devletimizi, milletimizi korusun, kolay bir şey değil. Bugün birlik ve beraberlik vaktidir, karınca kararınca herkesin, her kesimin yapacağı bir şey vardır. 

Hiç bir şeyimiz yoksa bile bir bardak su verelim diyorum vesselam… 4 KASIM 2020 ÇARŞAMBA