ASKERE UĞURLAMA

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Canımız, cananımız, ciğerpare evlatlarımız, doğumundan itibaren üzerine titrediğimiz, yemeyip yedirdiğimiz, giymeyip giydirdiğimiz, biricik yavrularımız. Gözümüzde bir türlü büyütmek istemediğimiz kuzumuz, yavrumuz birde bakıyorsunuz ki kaşla göz arasında ergenlik çağına ermiş, askere isteniyor. Vatani görevini yapmak için. Allah bu ulvi görevi herkesin çocuğuna ağız tadı ile yaptırıp, döndürmeyi nasip eylesin. Çocukluk yıllarım da köyümüzdeki asker uğurlamalarını hatırlıyorum.

Bu günüde hep beraber yaşıyoruz. Şöyle bir kıyas yapacak olursak; Dün, askere gidecek gençler 45-50 gün öncesinden kendi tertipleri ile bir araya gelirler, aileler arasında sıra yapılarak yemekli davetler tertip edilirdi. Günler yaklaştıkça, o gençler toplu hareket ederler, değişik türde eğlenceler düzenlerlerdi. Kimseyi rahatsız etmeden, kırmadan, dökmeden edepli bir şekilde. Sayılı günler çabuk geçer. Birde sülüsler kesilmiş herkesin gideceği kıtası belli olmuştur, son gün gelip çatmıştır.

Köy meydanında toplanılır, adeta camideki gibi insanlar saf saf dizilirler, köy imamı önde askere gidecek gençlerimiz hemen onun arkasında dizilirlerdi. Adil Hoca babamın İmam Hatip olarak köy meydanında yaptığı konuşmayı, o yavrulara yaptığı duayı, insanların gözyaşları arasında bağırlarına basışlarını hasretle arıyorum, özlüyorum. Asker anaları çocuklarının sağ elinde ki işaret ve başparmaklarına kına yakıp ağıt yakanlar da olurdu.

Büyüklerin hayır dualarını alan asker yavrularımız anne ve babalarının ellerini öperek köydeki eş dostla helalleşerek, köyden ayrılacağı yere kadar sevgi ile muhabbet ile kucaklanarak arabalarına bindirilir, arkalarına bakmadan sadece bir kova su dökerlerdi.

Gelelim bu günümüze. Bu günlerde 1990/4 tertip evlatlarımız askere gidiyorlar. Son yıllarda asker uğurlamaları yukarıdaki anlattıklarımızın tam tersine, günler öncesinden çeşitli eğlenceler tertip ediyorlar, kızlı erkekli, içkili kumarlı.

Askere gidecek gençlerimiz, günler yaklaştıkça lise caddesinde bir baştan diğer bir başa, Sivas caddesi, Ankara caddesi baştan sona yapılan konvoylarla, hasta, yaşlı, öğrenci, çocuk, cenaze demeden bir elde Türk bayrağı diğer elde bira şişesi arabaların açılan pencerelerinden sarkan gençler, üstü açık karavan arabalarda trafiği alt üst eden, zora sokan, hatta tehlike arz eden davranışlarda bulunuyorlar maalesef. Dahası da var. Geçtiğimiz Pazar günü eşraf bir ailenin cenazesi vardı.

Taziye için evlerine gitmiştik, oldukça kalabalık bir ortam da vardı. Hemen 50 metre ilerisinde kulağa hoş gelmeyen müzik eşliğinde, sonuna kadar açılmış sesle gençlerin tümü birden oyun oynuyorlardı. Cenaze evinin içerisine camlardan gelen o nameli çalgı sesi ortam itibari ile bulunan insanları ciddi manada üzmüştü. Hatta eşraf bir büyüğümüz durumu emniyete bildirdiği halde ne çalgı susturuldu, nede sesi kısıldı. Bu işi yapanlar bilmezler mi ki; askerlik nasıl kutsal ise ölümde o kadar gerçektir.

Netice olarak yapılan her şey insanımıza, toplumumuza, örf, anane ve geleneklerimize uygun olmalıdır. Her ne kadar cadde ortasında orkestra eşliğinde çalınan oyun havalarının ritmine ayak uyduran gençlerimiz bu tür nasihatlerden hoşlanmasalar bile, büyüklerine, çevrelerine, dirilerine olmasa bile ölülerine hürmet etmeleri gerektiğini düşünüyorum. Tüm askere giden gençlerimizin vatani görevlerini kazasız belasız yaparak evlerine, yuvalarına, anne ve babalarına hayırlısı ile dönmelerini Cenabı Hak’tan niyaz ediyorum. Vesselam… 2 ARALIK 2010 PERŞEMBE